EAMM-2

Misschien wel de mooiste boordvideo. Vanuit de 2e trap omlaag gefilmd.

Vandaag de EAMM-2 weer eens geprepareerd. Alles bij elkaar een heel karwei. De eerste trap heeft 3 D12-0 motoren, die met een ingelijmd houtpropje omgebouwd zijn tot D12-P. De 3 boosters hebben elk een D9-3 motor, waarvan het uitblaaskruit is vervangen door 0,2 gram schietkatoen. 

Dan is de 2e trap voorzien van 3 x D9-7, waarvan het uitblaaskruit is verwijderd. Het zijn dus D9-7P geworden. Geven wel een rookspoor maar geen uitstoot. De tweede trap is voorzien van de dual deployment module voor de berging. De minitimer-4 is afgesteld op 2,5 sec voor ontsteking van de tweede trap motoren. Tot slot vliegt de Gopro 4 session weer eens mee.

Ik ga lanceren in Baarlo, bij onze raketcollega's van Tripoli. Een leuke bonus dit seizoen.

Die heeft gevlogen, maar verre van perfect. Een van de eerste trap motoren (D9 in een booster) is ontploft, waardoor de hele booster van de raket is geklapt. Gelukkig is de 1e trap niet uit koers geraakt: de booster is ontploft toen de raket nog in de rail bewoog. Natuurlijk is wel de totale power verminderd door wegvallen van de stuwkracht van de D9. 

De tweede trap is goed ontstoken (3 x D9-P). De tweede trap maakte een ernstig slingerende, bijna instabiele vlucht. Dat leek nergens op...

Ik denk dat de tweede trap bij de start domweg te weinig snelheid had door de gehavende eerste trap. Wat ook kan is dat de onstekers te korte draad hadden en dat ze na ontsteking de vuurstraal te lang hebben geraakt/afgebogen. 

Het goede nieuws is dat alle systemen wek hun werk gedaan hebben. De twee overgebleven boosters van de 1e trap hebben netjes gezorgd voor de berging aan 2 chutes. De tweede trap is goed ontstoken en de Stratologger heeft goed gewerkt (dual deployment 2e trap) en de Gopro heeft ook gefilmd. Filmpje is door de rare vlucht niet mooi, ook het grauwe weer draagt niet bij aan een geslaagde film.

Kortom: matige vlucht door geklapte booster, maar wel heeft alle techniek goed gefunctioneerd.

De eerste trap wordt hersteld, nieuwe booster is al bijna klaar. De centrale rompbuis heeft geen noemenswaardige schade...

Op de grafiek is de motor explosie te zien als piekje omlaag in de hoogtecurve op ca.1,8 sec.  Ondanks de beroerde vlucht daarna heeft de Stratologger netjes zijn werk gedaan, zie de uitstoot van de drogue opz'x hoogste punt en de main op 200 ft...

De verwoeste booster is nieuw gemaakt, vandaag een laagje fluo oranje erover. De steuntjes op de centrale buis zijn schoongeschuurd met een DRemel schuurrolletje, dus het is nu alleen nog de booster met epoxy terug lijmen op z'n plaats...

Durf je nog wel met Klima's te vliegen? 😉

Hi Owen,

ja hoor. Dit is tot nu toe mijn enige D9 cato, en ik vlieg die dingen vanaf het allereerste begin, ik denk tussen de 300 en 350 stuks. Ook met Estes motoren heb ik cato's gehad. Het blijven massaproductiedingen waar wel eens iets aan mankeert.

Natuurlijk blijft dit bij clusteren een risico. Ik ga dan ook een nieuwe eerstre trap erbij bouwen die op een enkele mid power motor vliegt. 

Ingezoomd op een van de foto's zijn diverse fragmenten nog te herkennen.

 De booster zelf is er pas later, vermoedelijk bij het ontkoppen 1e en 2e trap pas afgevallen. De booster is teruggevonden, de vin niet.

Laagje vernis over de nieuwe side booster gespoten, klaar om te bevestigen

Booster weer met epoxy aan de centrale buis gelijmd. Centrale buis was nagenoeg onbeschadigd, slects een pleje de zwarte lak beschadigd.

De booster is weer voorzien van zijn originele parachute, die was zonder schade uit de teruggevonden kapotte booster gekomen. 

1e trap in volle glorie hersteld.

Voor dit model is het wat aan de late kant maar voor toekomstige raketten met -P motoren:

Koolstofkous: https://www.polyservice.nl/388-koolstof-carbon

Nog een kapje maken voor de motorhouder en ik durf te stellen dat je een CATO-bestendige motorhouder in je raket heb zitten.

En als we dan toch zitten te fantaseren:

Stukje geperforeerde plaat met een zodanig oppervlak aan perforaties dat je hetzelfde open oppervlak heb als gebruikelijk.

Daarmee voorkom je dat het brandstofblok door de raket heen vliegt.

Als je dan de binnenkant van het geheel bekleed met een laag staal van een blikje (+- 0,05mm) dat je motorhouder beschermt tegen

de brandende stuwstof als het fout gaat dan zou het zomaar kunnen zijn dat er ook voor motoren met een uitstootlading een CATO-proof

motorhouder in je raket zit.

Ik denk dat dat best interessant is voor een model waar veel tijd in de afwerking zit en dat je dan graag heel wil houden.

Ga ik wat mee doen.

@rolandlemmers  Interessant, ben benieuwd naar jouw bevindingen.  Laat ons eens meegenieten als je gaat experimenteren (foto, filmpje etc)

Interessante gedachtes. Zeker de moeite waard om mee te experimenteren. Heb helaas al enkele zeer mooie modellen verloren aan een CATO. Het lijkt er zelfs op dat ze wachten tot je je mooiste model pakt voordat ze ontploffen. 

Met die kous heb ik al eens gewerkt. Heb mijn volledige Peregrine raket mee versterkt. Eindresultaat is wel zwaarder dan verwacht. 

Droog en redelijke temperatuur: nieuwe eerste trap knaloranje gespoten, net als de tweede trap. Tussenstuk is zwart gespoten, de eerste trap krijgt ook nog war zwarte vlakken, zodat ie dezelfde stijl krijgt ans 2e trap...

Als voorbereiding op de volgende lancering, met de nieuwe eerste trap, heb ik de hele raket nog eens doorgerekend en gemeten.

Tweede trap: geladen met dual deployment module incl main chute en Gopro Sesion4 en motorhuis met 3 x D9 weegt de tweede trap 676 gram. Daar komt alleen nog een kleine drogue chute en onbrandbare watten bij, dus die gaat 700 gram wegen. CG gemeten 509 mm. CP volgens Open Rocket op 52,1 cm.  Dat is dus wel erg dicht bij het het zwaartepunt. Door in de neuskegel 50 gram toe te voegen schuift het zwaartepunt naar 47,6 cm. 

Complete raket: Nu 1233 gram. Inclusief 70 cm chute in booster, zonder motor. Komt dus nog 50 gram neusgewicht bij, en een beetje watten, dus reken met 1300 gram. Totale lengte is 150 cm, CP 115 cm. Raket geladen met 164H90. Zwaartepunt gemeten op 91,5 cm. Die is dus zeer stabiel. Dat is natuurlijk mooi voor een snelle stabiliteit, maar dat betekent wel lanceren met nie tteveel zijwind. Vluchtgegevens

Nu raket verder afwerken. Neusgewicht toevoegen en schilderwerk verder netjes maken....

Alleen nog bedenken welke vertragingstijd ik aan de 1e trap meegeef. Die gaat dus ca 86 m/s als de 2e trap wordt ontstoken. Met de originele 1e trap gebruikte ik 3 sec, maar ik denk nu dat 5 sec verstandiger is.  Als ik in de DRRA hoogtesimulator een raket van dit gewicht invoer met een Cw 1,5 dan kom ik op 5,6 sec uit, dus 5 sec lijkt wel verstandig. De vraag is wel of de losse 1e trap na scheiding stabiel blijft. Zo niet dan gaat ie om zn as tollen. In ieder geval een lang schokkoord en elastiek gebruiken en het koppelstuk niet te los in de eerste trap passen. Als ie te los zit zou de boel te snel na de start van de 2e trap uit elkaar kunnen vliegen met een te snelle parachute als gevolg.  Op de boordvideo van de originele raket is te zien dat de eerste trap na de separatie instabiel naar beneden dwarrelt.

Nieuwe tweede trap was na de eerste laag fluo niet mooi: verf gebarsten, kennelijk was de combinatie met de grondverf niet in orde. Opnieuw geschuurd en gespoten met Montana Gold, knalrood. Dat is mooi geworden. Meteen besloten de originele 2e trap ook opnieuw te spuiten. Sowieso natuurlijk afwijkende kleur, maar ook hadden verf en decals door de diverse vluchten, inclusief een slootlanding. 

Het koppelstuk is zwart, op de twee trappen ook nog zwarte accenten spuiten, eens nadenken hoe....

Ik heb vorig jaar een voorraad Montana verf gekocht. Maar ik kan er niet mee uit de voeten. Krijg het gewoon niet strak op het model. Tevens lijken de spuitbussen ook erg willekeurig in het goed/slecht opdrogen. 

Voor mij is het de laatste tijd alleen maar Motip verf. 

Vanochtend het resultaat bekeken: is prima geworden. Voordeel van deze verf is dat je in 1 verfbeurt het model 2 of 3 maal kunt spuiten zonder zakkers te krijgen, het droogt extreem snel. Ondanks de temperatuur in de schuur van een graad of 7. Er is wel een hele bus verf op deze twee stukken gegaan, maar het is dan ook wel ineens klaar, goed gedekt. De onderliggende craquele is van dichtbij nog wel te zien, maar als ik dat ook weg had willen werken dan had ik nog veel dieper moeten schuren. 

Het model wordt omgedoopt tot EAMM-3, vanwege de geheel nieuwe 1e trap. De tweede trap bestond al, maar is dus gereviseerd. In het inwendige van de 2e trap zit een steunring waar de dual deployment module op rust. Die steunring zat met 4 schroefjes vast, maar dat ga ik zwaarder uitvoeren. Omdat de raket nu wordt gestart met een lichte H motor (164 Ns) is de versnelling bijna 10g (zie berekening hierboven).  met de originele 1e trap met 3 x D12 en 3 x D9 is de impuls 110 Ns. De krachten op de raket worden dus 1,5 maal zo groot: het moet 100% zeker zijn dat de dual deployment module in het inwendige van de 2e trap goed op zn plaats blijft.

Beide trappen krijgen nog nieuwe stickers EAMM-3, die zijn bij www.cheapplakletters.nl besteld. Zwarte vlakken nog bedenken... 

Inwendige van de tweede trap was voorzien van een steunring voor de dual deployment module. Die is vernieuwd, en verbeterd.

Zwarte accenten en stickers aangebracht. Klaar voor lancering!

spuiten bij 7 graden ?  Ik veronderstel toch dat je de spuitbussen zelf binnen gehouden hebt totdat je ging spuiten ?  Als dat echt zo goed lukt, dan moet ik eens dringend een dozijn modellen in de grondverf gaan zetten  🙂

Hi Frank, het is hier boven 10 graden, bijna lente... maar ik heb de laatste weken van alles in de schuur gespoten bij temperaturen vlak boven nul. Ik heb de schuur een beetje verwarmd met een werkplaatskacheltje. Gaat best, al ziet de schuur er nu een beetje fleurig uit van binnen...

Hier ook met 7 graden gespoten. Spuitbussen en model even een uurtje op de verwarming leggen voor je gaat spuiten, en niet langer dan een minuutje achter elkaar spuiten.

Vandaag generale repetitie. Het model wordt geheel geladen, inclusief motoren, dual deployment unit etc. Dan wordt van de hele raket gewicht en zwaartepunt bepaald en natuurlijk stabiliteit berekend. Hetzelfde geldt voor de losse 2e trap.

Raket is in elkaar gezet. En op de lanceerinstallatie gepast. Dat is een indrukwekkend geheel geworden.

1e trap voorzien van schokkoord, en een 80 cm parachute.

Gewicht tweede trap 728g, Cg 49 cm. Cp  51,8 cm. Is stabiel, maar mag best nog wat beter. Beetje gewicht in neuskegel toegevoegd, gewicht nu 793g, en Cg 47 cm. Prima.

Gewicht compleet 1534g, Cg 90,5 cm. Cp op 115 cm. Die is goed stabiel. Met toegevoegd neusgewicht weegt ie 1599g.

Wel een tikkeltje zwaar. Die 99 gram boven de 1500 moet je toch even je duim onder de weegschaal houden 😉

Ha Owen, het model is inderdaad net door de grens van de kleine modelraket (max 1500g) gegaan. Maar sowieso is de te bereiken hoogte ca. 600m en zou dit model niet op een reguliere lanceerdag in Almere mogen vliegen. In het verleden zou het op een hoogtedag in Wolsum kunnen, maar op dit moment zal alleen lanceren bij Tripoli kunnen.  Geen probleem dus.

Dan is het ineens uitgegroeid tot een high power grote modelraket....en eigenlijk is het door toepassing van de H-motor in de 1e trap alleen maar eenvoudiger geworden. 

Model is in 2013 (....) begonnen met in de eerste trap 3 D12 motoren en in de 2e trap een enkele D12. Gelukkig is de hele evolutie door de jaren heen vastgelegd in dit bouwblog. Belangrijke modificaties zijn geweest: toevoegen boordcamera, toevoegen boosters aan 1e trap en inbouwen dual deployment in 2e trap.

In de toekomst zijn nog verdere ontwikkelingen mogelijk. Sowieso kan de eerste trap met nog zwaardere motoren vliegen, zolang het maar 29 mm is. En de tweede trap die van een uitwisselbaar motorhuis is voorzien zou kunnen worden uitgebreid met bijvoorbeeld een 29 mm uitvoering.

De mooiste boordcamerabeelden zijn gemaakt met m'n oude camera met 90 graden spiegeltje.  In de toekomst nog eens doen....

Nog een kleine uitbreiding van dit project. In de eerste uitvoering (alweer uit 2013 zie ik !) had de tweede trap een 24 mm motorhuis voor een Estes D12. Er zijn daarna ook motorhuizen gemaakt voor 2 en 3 clusters D9.  De motorhuizen zijn er nog steeds, en gewoon uitwisselbaar.

Ik heb nu bij Eurospace een 24 mm 2 grain CTI motorhuis en motoren besteld. Dit zijn F-motoren (51 Ns), dus ongeveer de power van 2,5 Klima D9 motor. Wel kortere brandtijd (1 sec i.p.v. 2,2 sec) dus een fellere duw voor de tweede trap. En ook hier een nog meer betrouwbare motorconfiguratie (geen cluster en geen D9) voor een succesvolle vlucht. 

Motor binnen....familie is inmiddels gegroeid tot 5 verschillende motorhuizen.  Binnenkort de raket eens helemaal assembleren met dus in beide trappen een CTI reloadable motor.

Motorhuis 2e trap is aangepast voor de 24 mm CTI F motor.

De hele 2e trap is in elkaar gezet, met geladen dual deployment module, de beide parachutes en de neuskegel en de GoPro session module. Het geheel weegt 775 gram, het zwaartepunt zit op 45,5 cm vanaf de neus, het drukpunt op 51,8 cm volgens de Openrocket file. Ruim een diameter van elkaar, dus mooi stabiel.

Voor de 2e trap is een CTI Pro24 2G 50F51 motor voorbereid. De uitdrijflading is verwijderd omdat de 2e trap vliegt met de dual deployment module. Drogue ontsteker heeft ca 0,35 g schietkatoen, de main 0,25 g. Main chute is geladen en klaar voor de vlucht.

De minitimer die de tweede trap gaat ontsteken staat nog afgesteld op 2,5 sec vanaf de start van de raket. De eerste trap motor is een Pro29 3G 164H90, die brandt 1,8 sec, dus tussen uitbranden 1e trap en start 2e trap zit 0,7 sec. De complete dual deploymentmodule met minitimer is geladen in de raket. In het veld alleen nog de drogue met neuskegel plaatsen en motor 2e trap plaatsen. Bijzondere aandacht schenken aan ontsteker: die moet goed op zn plaats blijven tijdens de start en het eerste deel van de vlucht.

De 1e trap motor zorgt ook voor de berging van de 1e trap. De vertragingstijd is ingekort van 12 naar 7 sec, het kruit van de uitblaaslading is vervangen door 0,5g schietkatoen, dan blijft de buis van binnen lekker schoon.

Voor start checken:

Gopro boordcam starten

Minitimer 4 aanzetten en instelling checken

Stratologger aanzetten en controleren juiste instelling en correcte aansluiting ontstekers dual deployment (3 piepjes).

Wanneer de raket gaat vliegen is nog onzeker: we gaan natuurlijk 11 juni de eerste keer bij de Strandhoeve vliegen, maar de lokale situatie is nog onbekend, dus of zo'n vlucht daar dan kan is nog even de vraag. De volgende mogelijkheid is bij Tripoli op 12 juni....

Alles bij elkaar weer een hele klus om alles zorgvuldig voor te bereiden. Er zijn nogal wat elementen die allemaal moeten kloppen. Gelukkig heb ik dit model in de clusteruitvoering al heel wat keren gelanceerd, dus die ervaring helpt.  Ik verheug me op de volgende vlucht !

De eerste trap is uitgerust met een motor waarvan de vertragingstijd is ingesteld op 7 sec.   Ik vraag me nog wel af of dit niet te lang is. Wat in eerste instantie van belang is of de 1e trap stabiel is na loskoppelen of dat deze instabiel wordt. In de boordvideo van de oorspronkelijke 6-cluster eerste trap kan je goed zien dat de 1e trap na ontkoppelen instabiel weg tuimelt. En de drie boostermotoren hadden een vertraging tot parachute-uitstoot van 3 sec. 

Om de 1e trap te simuleren heb ik de open rocket file ook voor de 1e trap gemaakt, om het drukpunt te bepalen. Dan deze 1e trap met lege motor nog even in de praktijk het zwaartepunt vaststellen.

Als deze stabiel blijkt kan ik met mn excel vluchtsimulator checken of die 7sec redelijk is of dat het korter moet. Als de 1e trap niet stabiel is, en dus gaat tuimelen, kan de delay zeker korter.

De eerste trap is in de excel simulator gestopt.

Delay ingekort naar 5 sec en motor in elkaar gezet zonder de drie grains, dus alsof deze uitgebrand is. Zo zwaartepunt bepaald: 47,5 cm. Drukpunt volgens de Open Rocket file 53,7 cm (zie PDF). Dat betekent dat de eerste trap na uitbranden motor en ontkoppelen 2e trap stabiel doorvliegt. De eerder met Excel bepaalde vertragingstijd van 5 sec zou moeten volstaan om de eerste trap op ongeveer zijn hoogste punt te laten parachuteren.

Zondag 12 juni is deze bij Tripoli de lucht in gegaan. Ondanks de stevige wind is de vlucht vlekkeloos verlopen en is een mooie boordvideo overgebleven.

De eerste trap is door de wind verder weggeblazen (paar honderd m): de berging was met een grote parachute, die natuurlijk meteen op 200m uitgestoten werd. De tweede trap heeft een hoogte van 566m gehaald, en is dankzij de dual deployment berging op slechts enkele tientallen meters van het platform geland. Dit was de eerste keer dat ik een CTI motor als twede trap door een 9V batterijtje heb laten ontsteken, hetgeen dus uitstekend functioneert. 

Voorafgaand aan de vlucht is voor mij wel gebleken dat alles dubbelchecken geen overbodige luxe is. Ik had bij thuis prepareren van de eerste trap motor een denkfout gemaakt die ik pas in Baarlo ontdekte. De motor had ik na het inkorten van de delay tot 5 sec ook afgestopt, wat ik normaal bij alle dual deployment vluchten doe. In dit geval had ik uitsluitend het uitblaaskruit willen vervangen door schietkatoen. Het schietkatoen had ik al aangebracht in het motorhuis, maar de reload had ik na verwijderen van het kruit voorzien van een stopje. Bij het voorbereiden in het veld ontdekte ik deze routine-denkfout en is de stop verwijderd. Gelukkig vlekkeloze vlucht en berging van de eerste trap, die zonder deze check in zijn eerste vlucht te pletter zou zijn geslagen. Ik had tenslotte bepaald dat de eerste trap na uitbranden en ontkoppelen stabiel zou doorvliegen, dus die was met ca. 300 km/h in de grond geboord.... check check dubbelcheck !!

Hierbij een paar foto's van de start, en een paar stills uit de boordvideo.

Zie als drogue chute een echte DRRA chute, door Owen een keer als prototype gemaakt (;-)), en je ziet precies de hoofchute uitgestoten worden op een van de frames!