Blue Angel

Lengte 85 CM.
Buis: 4,16 cm
Motor D12
Geschat eindgewicht zonder motor: 100 tot 110 gram
Kleuren: Metalic Blauw met geel

Wat denken jullie. Gaat dit vliegen?

Ik heb nu zelf ook al een paar maand een bouwkick. Ik moet swinters wat bezigheid hebben en moet toegeven dat nu met de C. deze periode flink is verlengd.

Ik ben nog geen jaar bezig met modelraketten maar kan snel leren. Wat ik heb geleerd, eigenlijk wel dom want ik baseer alles op 1 YouTube tutorial, is dat raketten een stabiliteit moeten hebben tussen de 1 en 1,5 Caliber. Caliber is dan natuurlijk verbonden aan de diameter van de romp. Het getal geeft aan hoeveel keer de diameter van de romp tussen het (aerodynamisch) drukpunt en het zwaartepunt zit. Zit er een hele grote afstand tussen deze 2 punten dan krijg je een raket die met weinig wind sterk de wind in duikt. Als er heel weinig "arm" is vanaf het zwaartepunt of het caliber zelfs negatief is zal de raket onstabiel zijn en niet meer uit zichzelf recht vliegen.

Dit model heeft erg grote afstand tussen beide punten dus zal sterk in de wind duiken.

Vinnen kleiner maken of gewicht in de kont? Zijn vast mensen met meer ideeen.

Wel leuk zoiets.. Doet mij wel wat aan een Phantom F4 denken.

Grappig, de Blue Angels hebben ook met F-4 Phantoms gevlogen, en daar lijkt het wel heel erg op.

Die stabiliteit in verschillende richtingen is wel een heel interessante. Denk dat het ECHT recht bouwen inderdaad een belangrijke is. En wellicht even iedereen in de auto zitten bij de eerste lancering? 

ZONDER de vleugelvinnen:
CG: 52,753 cm en CP: 60,280 cm Margin: 1,81

MET de vleugelvinnen:
CG: 53,067 cm en CP: 62,108 cm Margin: 2,17

Wat zegt dit over het ontwerp? Ik weet alleen dat CG voor het CP moet liggen, maar de theorie erachter is mij onbekend.

Bij mijn raket:
62,108 (CP) - 53,067 (CG) / 4,16 (diameter) = 2.17 (hoe verwonderlijk)

Maar dan de vraag: In jullie uitleg staat 1 tot 1,5 keer de buisdiameter.
Is 2.17 dan echt "fout"?

Die langere lanceernaald is ook goed om te weten. Een extra optie is natuurlijk ook nog op de Blue Angel iets korter te maken.
Nu ik deze theorie begrijp, ga ik morgen nog even terug naar de tekentafel en hier mee spelen.

Bedankt!!

Inmiddels heb ik de Blue Angel met 5 cm ingekort. Nog niet op deze foto hoor.
Hierdoor is de Margin 1,7. Een stuk(je) veiliger volgens mij.

In het onderwerp over de Cardinal ontstond de discussie over vacuum baggen van de vins in glasdoek.
Nou is mijn valkuil om niet bij elke hobby door te slaan in de aanschaf van duur gereedschap, dus een vacuummachine zag ik even niet zitten.
Vervolgens gaf iemand de tip om de vins tussen een paar dikke boeken te stoppen.

Toen dacht ik: Hoe kan ik een high-tech afwerking krijgen met alleen de spullen die ik in huis heb.
Mag sowieso niet naar buiten (Corona) om allemaal spullen te kopen, dus kwam op dit idee:

De vinnen in een zeer hoekig airfoil schuren, aangezien dat bij het model past:

Ipv Mylar, voor een gladde afwerking, een vuilniszak in tweeën knippen en deze glad op tafel plakken.
Hier twee lagen van 25 grams glasdoek op 45 graden van elkaar gedraaid inrollen met Epoxy.

Overtollige Epoxy wegrollen met tissues.

De vinnen op de ene laag leggen en dan de andere laag (inclusief de vuilniszak) eroverheen plaatsen.

Om het geheel aan te drukken tussen twee stukken schuimrubber geplaatst en hier op gaan zitten.
De volgorde is dus: Schuim, vuilniszak, twee lagen glasdoek, vinnen, twee lagen glasdoek, vuilniszak, schuim.
Daarna met een MDF plaat (De Ikea kast mist nu tijdelijk een plank) en houtklemmen aan de bar vastgemaakt.

Het is een gok of het goed gaat.
Ik vond het flauw om het eerst af te wachten.
Na 24 uur uitharden weten we meer. Ook als dit compleet mislukt deel ik de ervaring graag….

Das een gok... Ik heb vrijwel geen ervaring met het verwerken van epoxy.

Prachtig om te zien dat je het probeert. Soms werkt het. Zo heb ik al eens een collectorstrip en een wikkeling gerepareerd van een startmotor van een kever met stuk electriciteitsdraad,papier en epoxy.

En dan nu: De epoxy in de mengbeker is kurkdroog en knalhard. Het is ook best warm in de hobbykamer.
Dus zal ik al de boel uitpakken of nog even wachten?
Het is net zo spannend als met Sinterklaas. ha ha ha

Als het "mis" is, kan ik vandaag nog een nieuwe poging voorbereiden.

Ja mooi spul he dat Epoxy. Samen met een kern van wat voor materiaal dan ook is het loeisterk. 

Thermoplasten kan je oplossen in oplosmiddelen, thermoharders niet.

Ik ben ook reuze benieuwd.

Ja ja, 88 kilo drukkracht (erop zitten en dan vastbouten) geeft exact hetzelfde resultaat als een vacuummachine van 888,- euro  

Ik ben zeer onder de indruk van het resultaat. Lang leven de hobbyisten. Het koste wel een oud logeermatrasje en de legplank zit inmiddels weer terug in de Ikeakast. De vuilniszak is ook niet meer te gebruiken. Ha ha ha Maar hobby Bob is het wel gelukt.
Het enige “foutje” zag ik gisteravond al aankomen, toen ik de foto’s aan het terug kijken was, en dus niets meer kon aanpassen.
De twee grote vins lagen iets te dicht tegen elkaar aan. Op het uiterste puntje heeft het glas zich net niet volledig kunnen vormen.
Maar na het schuren hier een randje CA gelegd en geschuurd, en is 100% goed gekomen.

De vinnen zijn glad als een spiegel en aan de uiteinden zo scherp als een scheermes.
Als ze alle 5 geschuurd zijn zal ik ze even wegen.

Alef: Ik ben zeer beperkt bekend met Thermoplasten en Thermoharders. (Ken een klein beetje de theorie). Zeer nieuwsgierig naar je ideeën daarmee!!

Thermoplasten zijn, zoals de naam al zegt bij hogere temperatuur vervormbaar. bv de voeding van je 3d printer. Polyethyleen dat soort dingen.

Thermoharders kan je (na uitharden) bij verwarmen niet vervormen. Dit zijn meestal de 2 componenten kunststoffen zoals epoxy en polyester.

Meestal zijn beide zuurbestendig maar over het algemeen zijn de thermoplasten niet bestand tegen oplosmiddelen zoals aceton of tolueen... ze lossen daarin op. Van die eigenschap kon je gebruik maken als de vuilniszak aan je vinnen was geplakt.

En veddus… mooie vinnen man!

Tnx voor de toelichting. Ja ergens gaat een belletje rinkelen van heel vroeger op school.  

Gelukkig kwamen de vuilniszakken goed los van de vinnen.
Ik moet nu even wachten op een bestelling van onderdelen voor ik verder kan. Had niet voldoende 25 mm buis in huis voor zo een lange motorbuis.

Tevens een paar aanpassingen gemaakt aan het design. Nu de vinnen klaar zijn zag ik dat het veel mooier uitkwam als ik de voorste twee vinnen 3 cm naar achter plaatste. Daarmee kon de lengte van de raket weer terug naar de originele lengte met behoud van de de 1.7 marge tussen CG en CP.

Ben intussen ook van RockSim over op OpenRocket. Ondanks een duur pakket vs een gratis pakket is OpenRocket net even iets fijner om mee te werken. Alleen jammer dat hij wel wat vaak crasht.

Ik heb er Helemaal geen verstand van maar misschien een nieuwe java update?

Nou ja, ik druk nu na elke aanpassing op save. Daar valt mee te leven.

Ben nu in OpenRocket met het derde ontwerp bezig. Waar een pandemie allemaal wel geen tijd voor geeft. 

Omdat ik nu toch moet wachten op onderdelen even wat aan het spelen met de 3D printer.
Ben een tool aan het tekenen en printen om de Estes BT60 buis te voorzien van vin slots.
Het snijden langs de hoek van de kast is niet strak genoeg vind ik. In elk geval lukt het mij niet strak genoeg. Ik hou het graag bij mijzelf.

Daarnaast is het schuren van de airfoil een lastig klusje, tenminste om het ECHT strak te doen. Ik merk dat je het blijft zien als je niet exact overal even dik, dun, rond of gelijk schuurt. Dus ben diverse schuurblokjes aan het printen die ronde, scherpe, ovaal enz uiteinden kunnen schuren aan de vinnen. Eerste resultaten zijn super.

Je bent in ieder geval inventief zat.
Met welk programma teken je de 3D ontwerpen?

KJ

Ik ben geen geweldige tekenaar. Wel iemand met geduld, det scheelt al.
Teken mijn designs in Tinkercad.com
Simpel maar effectief. Vorig jaar een poging gedaan met Fusion, Autodesk, enz. Allemaal veel te complex (voor mij).

Print alles op een Prusa i3. Geweldige printer.

Tot nu toe schuurde ik met een standaard schuurblok van de Gamma. Werkte ook, maar ik dacht: Het kan strakker.

Gister en vandaag behoorlijk druk geweest met proefprintjes.
Mijn laatste test, welke ik van de week even op de foto zal delen hier: Een piston ejectionsystem voor de BT60 buis.
Een shoulder ring, waar de zuiger op rust, zo ver mogelijk van de motor af. Zuiger heeft onder en boven een meegeprint anker waar het schokkoord onder en boven bevestigd kan worden. Tevens een opbergsysteem waar het lange stuk kevlar in de zuiger gestopt kan worden en waar het bij het uitblazen van de zuiger zonder enige weerstand uit glipt. Vanavond even getest door heel zachtjes onder in een BT60 buis te blazen en het geheel (Parachute, NoseCone, piston en voorste schokkoord vloog er zo uit.... Geheel van PETG welke ik middels annealing nog wat hittebestendiger heb gemaakt. Totaal gewicht 6,7 gram.

Heb nu enorm spijt dat ik in de Cardinal al een ejectionbaffle gelijmd heb, en dan nog een fout gemaakt met de volgorde van de baffles 

Ik ken maar 1 methode. Ik gebruik de ruler, waarbij ik het grootste object op 0,0 in de hoek van de ruler leg.
Daarna bereken ik hoeveel x en y ik het volgende object moet geven om exact in het midden te komen. En die voer ik dan handmatig in.

Hopelijk kan je hier iets mee?

Owen

Doen jullie nog iets om dat tegen te gaan? Bijvoorbeeld precies op de lengte waar dit koord de buis verlaat een stukje rubber om het koord oid?
Of maak ik mij zorgen om niets? Of heb ik wellicht te dun koord besteld en had ik beter eerst advies kunnen vragen? ha ha

Handige tools om vin-slots en gaten te snijden/boren in de body tubes. De buis die ik vorige week langs de kastdeur probeerde te snijden was totaal mislukt. Deze past super strak:

Hier het resultaat:

De tube slotter is ook een mooi idee.

Ja het snijden langs een als hoekprofiel kan ik mij heel goed voorstellen als prima manier. Dit was meer een idee nav het gebrek aan een alu profiel en niet naar buiten kunnen.  
Deze buisjes in Tinkercad getekend en drie proefstukjes geprint totdat ik de dikte had die strak om de buis paste. En dan nog een stukje schilderstape voor de zekerheid om hem echt vast te zetten.
Met de mesjes die ik besteld had inderdaad een keer of 6 a 7 keer snijden en dan valt het stukje er zo uit. De boorgaatjes niet gebruikt.

Aan de onderkant met kevlar (1,5 meter) aan de motorbuis vast. Ben nog steeds heel benieuwd naar jullie mening over zippers met zulk dun kevlar.

Aan de andere kant van de zuiger het elastiek naar de parachute en de nose cone.
Het geheel rust op de schouder ring op ongeveer 40 cm van de motor. Bevestigingankers zijn 5 mm dik. Erg sterk, maar niet heel goed zichtbaar op de fotos.
Als ik dit test door heel zachtjes onder op de buis te blazen dan schiet het hele pakketje van parachute, neus en zuiger eruit.
Heel benieuwd hoe dit in het echt gaat werken.
PETG is behoorlijk hitte bestendig. Maar ja, het blijft wel een try and error achtig experiment.

je vraag over zippers: de keus voor een veel dikkere kevlar is beter. Zeker niet nodig voor de sterkte maar juist om de kans op een zipper te verkleinen. Wat erg vaak verkeerd wordt gedaan is een veel te kort schokkoord. De neuskegel wordt vaak met een forse puls uit de raket geschoten, en als je schokkoord erg kort is is de kans op een zipper veel groter, dus liever een meter langer....

Groet, Ben

Wel zie ik dat je het koord in de zuiger hebt opgerold/vastgezet. Zorg ervoor dat dit zeer gemakkelijk uitrolt, zodat de lengte van het koord meteen beschikbaar is om ruimte te geven voor afremmen ... maar dat kan je met uitblazen uittesten. De hele boel inpakken zoals gedacht en dan krachtig uitblazen en vaststellen of alles uitvouwt/vrijkomt....

Het koord zit idd in de zuiger opgerold. Zo licht dat het er zo uitgeblazen kan worden. Als je te hard trilt met je handen valt het er al uit. Maar ja, zal je altijd zien dat het in de vlucht opeens muurvast zit en in een drie dubbele knoop terecht komt. Wat je hiermee juist probeert te voorkomen.  

Mijn modelbouwervaring: Things never work the first try...

Maar dat van dat kleurenschema snap ik wel... Heeft oeoa manier ook wat een feestelijke uitstraling. De exacte kleur blauw gaat ook belangrijk worden lijkt me.

Daarnaast gebruik ik altijd een schokkoord uit twee delen: eerst kevlar, voor onderin (beter hittebestendig en oersterk) en bovenaan een stuk elastiek(dat is eigenlijk echt het stuk wat de schok opvangt). Ik heb gevallen gezien waarbij, zonder gebruik van elastiek, het schokkoordanker, of de bevestiging, gewoon afscheurt, of afbreekt, door de kracht van de uitstoot. Hoe langer je schokkoord, hoe minder dit laatste natuurlijk het geval is.

Voor kleinere modellen is 1-1,5 meter meer dan voldoende. Voor grotere modellen, kun je meer nemen. Bij groter gewicht van bijv. je neuskegel, kan je elastiek zover uitrekken, dat er een terugslag van je neuskegel op de rompbuis komt. Dat geeft soms een flinke beschadiging! Een metertje meer schokkoord is dan een goede en goedkope oplossing.

Erg benieuwd hoe de ejectionzuiger gaat werken.
Zal dit weekend mijn lidmaatschap van de DRRA in orde maken. Heb de smaak van het bouwen weer helemaal te pakken.
Zie dat er een PAR certificering bestaat, dus ga mij hierna maar eens richten op het maken van drie modellen voor de Minimotor en A,B of C motoren.
Leuke uitdaging. Inmiddels 4 D-motor modellen staan, dus daar heb ik keuze genoeg.

Misschien ten overvloede: ik zie op je fotos geen launch lugs, heb je die bewust uit beeld gelaten of ze vergeten te monteren? (je zou niet de eerste zijn die hier in het veld pas achter komt  )

Eerste twee lanceringen: Kaarsrecht omhoog. Je kon een lineaal langs de rookpluim leggen. Het feit dat hij helemaal in de uiterste hoek van het veld landde, geeft aan dat het met de hoogte ook niet mis was. Prima model.

Maar toen de derde lancering. Zelfs een drone in de lucht gehangen om de lancering te filmen. Maar ipv een mooi motorgeluid kwam er meer een natte scheet geluid uit de raket en twee tellen later stond zowel de raket als het lanceerplatform in de brand, Platform gesmolten en motorhuis en vinnen waren in een paar tellen al compleet verbrand.

De ejectionzuiger werkte perfect. Dus er gaat een BA2 komen, waarbij ik de neuscone en het ejection systeem volledig kan hergebruiken.
Mijn plastic Estes lanceerplatform heeft nu meer weg van een Estes gesmolten plastic kunstwerk met brandlucht. Dus mooi moment om een echt lanceerplatform te gaan maken.

Dat ie helemaal in de hoek van het veld lag kwam vast ook omdat ie 2 hele grote vinnen heeft.

Wij hebben vandaag, puur uit solidariteit natuurlijk, ook even een D12 afgeschoten.

In de ochtend hadden we prachtig rustig weer hier.

Ik heb inmiddels ook een leuke camera gevonden voor weinig. Misschien kan ik de eilanden wel zien liggen vanaf hier.